Ik at krekels en rat

Toen we (Dave (Ier), Sabrina en Luisa (Duitsers), de mensen die ik in de bus naar Da Lat had ontmoet) hadden ontbeten hebben we meteen een scootertje gehuurd, en zijn we er op uit getrokken. De vriendelijke hostelmedewerker heeft ons verteld waar we heen moesten/konden gaan door een kaartje in te kleuren, en aan het eind van haar verhaaltje was het hele kaartje groen. Enfin, genoeg te doen dus. De eerste stop was een Efteling-achtige plek. Het heet ‘crazy house’, en het deed aan alle kanten denken aan de Efteling (zonder de sprookjes, maar met de sprookjesachtige gebouwen). Daar hebben we onze ogen uitgekeken, en daar hebben we zo’n beetje alles wat interessant was gezien. Om van gebouw naar gebouw te lopen kon je meestal over de grond, maar er waren overal ook ’trappen’ en paden hoog in de lucht om van A naar B te komen. Dave was doodsbang voor hoogtes, dus we hebben zo veel mogelijk over de hoge paden gelopen. De volgende stop was een grote en indrukwekkende waterval, waar we een poosje hebben rondgelopen en wat hebben gegeten (rijst, en heel veel kippenbot, met af en toe een stukje vlees). Na de waterval zouden we eigenlijk naar een tweede waterval gaan, maar omdat we allemaal vonden dat we genoeg watervallen hadden gezien in de afgelopen weken/maanden hebben we die overgeslagen. In plaats daarvan zijn we op weg gegaan naar een pagode die daar in de buurt was. Nadat we de pagode hadden verkend (niet heel indrukwekkend) en een rondje aan het lopen waren door de ’tuin’/omgeving van de pagode begon het ineens te regenen. Wij, net als een flink aantal Vietnamese families, besloten te gaan schuilen in een hutje in de tuin, en de Vietnamese families waren nogal te spreken over die vreemde buitenlanders. In feilloos Vietnamees vroegen ze mij hoe lang ik was, en maakten ze duidelijk dat ze onze neuzen mooi vonden (Aziaten hebben meestal maar een klein, ‘stomp’ neusje, en ze hebben liever een grotere neus blijkbaar). Laat ik maar zeggen dat het een interessant gesprek was. Toen de regen weer opgehouden was zijn we weer doorgegaan naar de volgende trekpleister in Da Lat: de bloementuin. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dat niet het interessantste vond van de reis. Overal verschillende soorten bloemen zag er natuurlijk wel mooi uit, maar na een paar minuutjes rondlopen had ik wel weer genoeg gezien. Vervolgens afgesloten bij de grote markt van Da Lat, waar je zo’n beetje alles kan kopen wat je hartje begeert, en daar heb ik voor het eerst kennis gemaakt met het fenomeen ‘Vietnamese pizza’. En ik ben blij dat ik daar niet langer mee heb gewacht! Je moet zeker geen pizza verwachten, maar meer een tussendoortje, en het is echt heel lekker! Ik heb geen idee wat ze er allemaal op doen, maar ik moet het toch maar een keertje leren maken. Na de markt weer terug geracet naar het Family Hostel, want het was avondetentijd! Het Family hostel had elke dag een all-you-can-eat diner voor maar 50.000 Vietnamese Dong (omgerekend 2 Euro), met veel meer eten dan welke sterveling dan ook ooit op zou kunnen. En verrukkelijk! Dus elke avond dat ik daar was heb ik maximaal misbruik gemaakt van het ‘Family Dinner’. Die avond meegelopen met de pub crawl. De eerste pub/bar was bijzonder oninteressant, maar de tweede was magisch! Wederom Efteling-achtig. Niet van de buitenkant, maar wel van de binnenkant. Het is bijna niet te beschrijven, maar het was een groot gebouw met misschien wel 10 verschillende ‘verdiepingen’ (waarvan net iets meer dan de helft tussen 2 echte verdiepingen zaten) en je kon er uren rondlopen zonder een goed idee te hebben waar je nou was. Overal waar je keek waren dingen verstopt in de muren. Ik heb helaas geen extreem duidelijke foto’s kunnen maken, want in de helft van het gebouw had je je zaklamp nodig om je nek niet te breken over de kleine trappetjes en de kleine ruimtes die door het gebouw heen waren verstopt. Na daar een hele avond te verdwalen zijn we toch maar weer teruggelopen naar het hostel. Het hostel was 20 minuten lopen, en op de weg daarheen kwamen we allerlei verdwaalde mensen tegen die ook het hostel zochten, dus we begonnen de tocht met maar 3 mensen, en we eindigden met een hele groep.   De volgende dag had ik nog geen plannen gemaakt, net zoals een aantal andere mensen waar ik mee aan het ontbijt zat. Een Nederlands stelletje had echter het idee om naar de ‘Pongour’ waterval te gaan. De foto’s leken magisch, maar de weg daarheen was dat iets minder. Er was nou niet echt een directe verbinding naar de waterval, en volgens het hostel moesten we uitkijken met politie daar, dus we hebben de bus genomen in plaats van een scootertje. Maar om bij de bus te komen moesten we een taxi bestellen, en om van de bus naar de waterval te komen moesten we weer een taxi boeken (of ruim een uur door de brandende zon lopen, waar we allemaal niet zo veel zin in hadden) maar uiteindelijk was het het allemaal waard! Wauw, wat een toffe waterval! Ik kan me voorstellen dat het nog een stuk gaver is als het aan het eind van het regenseizoen is, omdat er dan waarschijnlijk meer water naar beneden raast, maar ik had het ook in deze staat niet willen missen. De rest van de dag hebben we rondom de waterval uitgebreid niets gedaan, behalve wat praten en wat muziek luisteren. Toen we op de terugweg gingen hebben we de motortaxi genomen, wat grappig was, maar wel heel erg knus om met 3 volwassen mannen op 1 scootertje gepropt te zitten, en nadat we bij de busstop afgezet waren hebben we een willekeurige bus vol met locals aangehouden, en zijn we daarmee naar het hostel terug gegaan. Gelukkig waren we die avond net op tijd terug voor het Family Dinner, dus wederom m’n buikje meer dan vol gegeten daaro. En toen weer een avondje verdwalen in het ‘100 roofs cafe’ (bijnaam: ’the maze’), gewoon omdat het zo’n geweldige bar was (en omdat het de laatste avond in Da Lat was van de Noor die mee was naar de waterval, en dat moest natuurlijk gevierd worden).   Eigenlijk was het het plan om de volgende dag weer door te gaan naar Hoi An, maar gelukkig herinnerde ik me op het laatste moment over de ‘secret tour’. Iemand die ik in Phnom Penh had ontmoet vertelde me dat ik die secret tour MOEST doen. Dus dat heb ik maar gedaan. Het is natuurlijk een geheime toer, dus ik kan niet te veel prijsgeven, maar ik heb een groot aantal nieuwe fruitsoorten ontdekt, zowel krekel als rat gegeten, de ‘elephant’ waterval gezien en de tijd van m’n leven gehad voor de rest! Dus, ik raad iedereen aan die in de buurt van Vietnam is: GA NAAR DE SECRET TOUR IN DA LAT! Na de secret tour weer zoals de andere dagen meer dan veel te veel gegeten bij het familie diner. Het afsluiter van het familie diner was steeds een ‘banana pancake’. En oh man, wat was dat verschrikkelijk lekker! Daar heb ik me elke dag, als m’n maag al vol zat, maar m’n ogen ineens weer honger kregen stampvol mee gegeten. En de werknemers van het familie hostel waren altijd ontzettend vriendelijk. Constant spelletjes doen met alles en iedereen, constant praatjes maken en constant grappen uithalen. En de eigenaresse van het hostel was volledig geflipt. Ze noemt zichzelf ‘mama’, en als je ooit een oud verschrompeld Vietnamees vrouwtje van een trapleuning naar beneden wil zien glijden dan moet je bij het Family Hostel zijn. En toen waren m’n dagen in Da Lat alweer opperdeplop! Een ochtendje rustig aan gedaan, en toen ’s middags in de bus naar Nha Trang, een Vietnamees badplaatsje dat zo’n beetje volledig bezet schijnt te zijn door de Russen. Daar zo’n anderhalf uur gewacht, wat over het strand gelopen en wat gegeten, en toen de daadwerkelijke bus naar Hoi An (de volgende echte stop) genomen. En dat is ongeveer waar we nu gebleven zijn. Het is nu middag in Hoi An, vanochtend vroeg aangekomen, ingecheckt in een hostel, en toen naar een kleermaker gegaan. Want Hoi An is beroemd om zijn kleermakers. En het schijnt dat je Hoi An niet mag verlaten zonder volledig hand- en op maat gemaakte kleren. Dus ik kon het niet laten en ik heb een pak besteld, voor die ene keer in het jaar dat ik een pak dien te dragen ofzo. Het praktisch nut zie ik later wel, maar het komt vast een keer van pas om een maatpak te hebben.

Posted from .