Doei Cambodja!

• Nederlands
  • English

Zoals beloofd na de laatste update heb ik m’n jas uit m’n backpack getoverd, en heb ik op die manier de regen getrotseerd. Ik was het binnen zitten en kaartspelletjes spelen helemaal zat. Door de regen heen een rondje door Kampot gelopen. Ze hebben daar vrij veel hele maffe huizen. Huizen die maar een paar meter breed zijn, maar tegelijkertijd vrij hoog, en extreem lang. En omdat ze in Kampot niet aan rijtjeshuizen doen zag je vaak een hele poos geen huis, en dan opeens zo’n maf huis. Beetje gek, maar het had wel wat.

Een stukje verder gelopen, en toen kwam ik langs een school/weeshuis/ding waar een aantal Cambodjaanse kinderen buiten aan het spelen was. Toen de eerste mij opgemerkt had begonnen ze ineens allemaal te wijzen en te kijken naar die bijna 2 meter lange Nederlander. Een paar renden richting de straat, met hun handje uitgestoken om me een hand te geven. Zodra ik iedereen een handje had gegeven (en ze me bedankten op de standaard Aziatische manier, met hun handen tegen elkaar een soort buiging maken) maar weer eens terug gewandeld naar m’n hostel. Momentjes als dat zijn een van de beste momenten van de reis. Eventjes niets toeristisch, eventjes niet met andere backpackers, eventjes het échte leven meemaken.
Die avond in het hostel maar weer gezellig gedaan met de groep Britten. En de crew. De crew daar is volledig geflipt, maar op een goeie manier. Aan het eind van de avond was er bijna geen crew meer achter de bar, maar stonden ze met z’n allen te dansen en een feestje te bouwen.

De dag daarna toch maar een scootertje gehuurd, want ik had nu wel weer genoeg van het hostel gezien. Afslag gemist naar de beroemde Kampot Pepper farms, dus toen maar in 1x door naar Kep, een nabijgelegen dorpje met een mooi strand.

Ondanks dat het niet regende was het toch nog steeds relatief slecht weer, dus na eventjes over het strand gelopen te hebben toch maar weer doorgegaan naar de peperbedrijven. Helaas. De weg die ik moest nemen om daar te komen was extreem modderig, en ik voelde me niet veilig genoeg op m’n scootertje om dat te trotseren. Daarom maar naar de grotten gegaan die wel goed bereikbaar waren, en daar een poosje rondgelopen.

Om een uur of 3 weer terug in het hostel, want ik had een bus geboekt naar Sihanoukville. Ik wou eigenlijk naar Koh Rong, een super mooi eiland, maar door het slechte weer en bijbehorende storm mochten de boten niet varen die mensen op het eiland afzetten. En daarnaast zijn de eilanden vooral gemaakt om heerlijk niets te doen en te genieten van de natuur en het strand, wat niet echt aantrekkelijk was met dit weer. Daarom dus helaas Koh Rong overgeslagen. Om toch nog wat van Cambodja gezien te hebben maar een paar nachtjes in Sihanoukville doorgebracht. Ik ging die kant op samen met Megan, een van de Britten, en toen we daar aankwamen kwamen we een hele groep tegen die Megan nog kende van Siem Reap, en waar ik ook 1 van de mensen in Siem Reap had ontmoet. Vervolgens met die groep de komende twee dagen doorgebracht en het gezellig gehad. Die avond met z’n allen naar een feestje in de jungle geweest. Tijdens het regenseizoen. Dat was best interessant. Opeens begon het te storten, en maar iedereen ging gewoon lekker door met waar ‘ie mee bezig was. Die nacht veel te laat thuis gekomen, maar een gezellige avond gehad, dus het was het waard.

De volgende dag lekker rustig gedaan. Het was weer een regenachtige dag, maar in het kader van dingen ondernemen heb ik toch een klein rondje gelopen door het stadje. Maar weer eventjes over verschillende strandjes gestruind, eventjes wat kleine steegjes doorgelopen, en eventjes wat eten naar binnen gewerkt (voor iedereen die naar Cambodja komt, of d’r al is; eet Amok. Een ‘coconut curry,’ een lokaal gerecht, en superlekker).

Die avond met de halve groep naar de ‘bioscoop.’ Of nou ja, een toko met een paar kamers met mega grote beeldschermen en een paar duizend illegaal gedownloade films waar je uit mocht kiezen. Als een van de weinigen de film afgekeken, de rest viel allemaal halverwege in slaap, en daarna in bed alsnog maar in slaap gevallen.
De volgende dag moest ik m’n bus naar Phnom Penh halen. Megan vertrok terug naar Kampot om haar visum voor Vietnam op te pikken, en ik moest dat nog regelen, en dat was het snelst in Phnom Penh. ’s Ochtends samen wat ontbeten, en toen allebei in onze eigen bus gestapt naar het volgende doel, maar wel afgesproken dat we elkaar in Vietnam weer tegen zouden komen.
Na aangekomen te zijn in Phnom Penh kwamen er twee Franse meiden op me af, met de vraag of ik internet op mijn telefoon had, aangezien ze geen idee hadden waar ze zouden overnachten. Ik had al een kamer geboekt in hetzelfde hostel als een week geleden, dus heb ze daar mee naar toe genomen. In het hostel aangekomen herkende de halve crew me nog, dus daar weer even een praatje mee gemaakt. Die avond met m’n nieuwe Franse vrienden mee naar een paar van hun vrienden, maar dat was niet bijster interessant. Als je 4 Fransen en 1 Nederlander bij elkaar zet gaan de Fransen heus niet langzaam Frans of Engels praten. Maar natuurlijk kwam ik willekeurig in Phnom Penh weer iemand die ik had ontmoet in Sihanoukville en iemand die ik had ontmoet in Siem Reap tegen, dus ik had toch nog een paar mensen om mee te praten. Toen ik wel weer genoeg Frans had gehoord ben ik terug naar het hostel gegaan.
Vandaag (de volgende dag) een nachtbus naar Ho Chi Minhstad geboekt, m’n visum voor Vietnam opgehaald en eventjes een dagje geen mensen. De afgelopen dagen constant mensen om me heen gehad, dus nu even niet is best lekker. Niet dat ik het vervelend vond om mensen om me heen te hebben, integendeel! Maar om de zoveel tijd eventjes geen mensen vind ik ook best wel fijn. En mocht ik over een paar uur toch behoefte hebben aan gezelschap, dan sta ik op en loop ik naar de bar. Maar nu eerst even een boek lezen.