Aapjes kijken

• Nederlands
  • English

Toen ik ’s ochtends wakker werd in het sub-optimale hostel waren m’n kamergenoten al vertrokken (vond ik niet erg, zo extreem op m’n gemak voelde ik me nou ook weer niet daar). Snel m’n spullen ingepakt en wel 50 hele meters gelopen naar het hostel dat ik oorspronkelijk voor ogen had (maar dat dus dicht was de dag ervoor, omdat ik 2.5u later aankwam dan gepland). Wat een verademing. Schoon, gezellig en hele vriendelijke mensen aan de receptie die fatsoenlijk Engels praatten. Meteen ingecheckt, maar omdat nog niet iedereen uitgecheckt was kon ik nog niet op m’n kamer. De reden dat ik in Hua Hin was was eigenlijk alleen om het Khao Sam Roi Yot National Park te zien, daar zou namelijk een adembenemend mooi schouwspel zijn met een klein tempeltje in een grot. En daar moest en zou ik heen. Tours moet je altijd een dag van tevoren boeken, en een taxi die kant op kostte een vermogen, dus toen maar op aanraden van de receptiemensen een scootertje gehuurd. Dat scooteren was nog best wel een avontuur, aangezien er 2 opties waren om in het National Park te komen: ofwel de sluipweggetjes, ofwel de ‘snelweg’. Op de heenweg de sluipweggetjes genomen, op de terugweg de ‘snelweg’, had allebei zo z’n nadelen, maar het is allemaal zonder problemen goed gekomen. Eenmaal in het National Park aangekomen was het nog best wel even klimmen. Eerst een stuk om naar de andere kant van de berg te komen. Vrij steil omhoog, vrij steil omlaag, vrij goeie tijdsplanning van mij (want ja, er is geen beter moment om te bergbeklimmen dan op het heetst van de dag, toch?). Gelukkig waren er aapjes verstoppertje aan het spelen naast het pad waar ik omhoog klom, en die hebben me met hun gejoel en gejuich de kracht gegeven om de klim te voltooien.
Aan de andere kant van de berg aangekomen was er gelukkig een restaurantje. M’n water was op en m’n maag was leeg, dus daar heb ik me even flink volgepropt. In het restaurantje nog even gezellig gepraat met een random NLer die in Bangkok woont, en daarna toch maar doorgegaan naar het doel van de dag. Wederom helemaal doodgegaan tijdens het omhoog klimmen, maar het was het meer dan waard! Na de ellendige klim kwam ik uit op een van de meest adembenemende plekjes op aarde. Een diepe grot, waar van boven een paar lichtstralen naar beneden wisten te geraken, met fantastisch mooie groene bomen en planten, en op een heuveltje aan een van de zijkanten een tempeltje. Onbeschrijfelijk mooi.

Een hele poos van het zicht genoten (en uitgepuft, want het was nog steeds extreem veel te warm om te bewegen), en toen toch maar weer terug naar m’n scootertje om nu écht in te checken in het hostel. Daar al vrij snel een Nederlandse (werd weer tijd) en een Canadese ontmoet, en daarmee over de nachtmarkt gestruind.

De volgende dag was het alweer uitchecktijd, op naar de volgende locatie: Ayutthaya! Veel te lang in het hostel blijven hangen nog (want het was gezellig) maar toen toch maar vervoer gezocht die kant op. Gelukkig ging er elk half uur een minivan richting Bangkok, en hetzelfde van Bangkok naar Ayutthaya, dus binnen zonder al te veel te wachten had ik het hele traject alweer gehad en was ik in Ayutthaya. Op internet had ik al het een en ander aan hostels bekeken, maar ik had nog niets geboekt, dus toen maar op zoek gegaan. Het eerste hostel was meteen raak. Goed verstopt, maar een hele mooie locatie met ontzettend lieve eigenaren die hard hun best deden om me het leven zo makkelijk mogelijk te maken. Het hosteltje zelf was een lief klein wit gebouwtje, met daarin een paar slaapzalen.

Maar… Die zat vol. Dus werd ik naar de grote slaapzaal geleid, en dat was stiekem meer een schuur. Maar goed, het was wel een schuur met airconditioning, lekkere bedden en een badkamer, dus ik had niets te klagen. Toen ik me daar een beetje gesetteld had kwam er een Britse jongen binnen die zich voorstelde als JJ. Hij had gehoord van een mooi National Park dat ‘in de buurt’ lag, en vroeg of ik zin had om de volgende dag met hem mee op avontuur te gaan, waar ik natuurlijk geen nee tegen kon zeggen. Eerst die avond met JJ nog even over het plaatselijke nachtmarktje gestruind. We roken iets lekkers, dus we zijn gestopt bij een kraampje met een paar hele grote diepe vaten met eten, en daar hebben we wat gehaald. Mijn eten was *iets* met kip. Maar dan ook echt kip. Niet kipfilet, maar kip. Dus inclusief de niet-per-sé-eetbare stukken van een kip. Toen ik daar achter kwam heb ik de stukken die ik niet vertrouwde stiekem aan de kant gelegd.
Maar goed, de rest van m’n bordje smaakte hartstikke goed, dus verder had ik niets te klagen. Toen we weer terugkwamen bij het hostel eventjes met het thuisfront gebeld in het kader van Moederdag, en daarna lekker gaan slapen.
De volgende ochtend bruut wakker gemaakt door JJ (volgens afspraak overigens, maar toch), of ik nog mee wou. Natuurlijk! Ik me snel klaargemaakt, allebei een scooter gehuurd en toen op naar het Khao Yai National Park. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet helemaal wist hoe ver het eigenlijk was, maar ik ben gewoon achter JJ aan gegaan. We hebben ons ingeleefd in de Thaise verkeersregels (dus met een scootertje over de snelweg vaker auto’s inhalen dan ingehaald worden door auto’s) en zo’n 2 uur later waren we dan eindelijk op de bestemming. Toen we eenmaal door het tolpoortje heen waren begon het feest. We werden begroet met een bordje ‘pas op voor overstekende wilde olifanten’, en bij het eerste uitzichtpunt zat er al een groep aapjes op ons te wachten.

Wij scooter op slot, naar het uitzichtpunt om van de omgeving te genieten. Ondertussen hadden 2 aapjes besloten dat mijn fles water toch beter thuis was in hun handen(/klauwen/poten?). Dus toen we weer terugkwamen bij de scooter zat er een aapje op m’n scooter, die met al z’n kracht probeerde om m’n waterfles uit de houder te krijgen. Het is ‘m uiteindelijk niet gelukt, maar hij had wel uitgebreid z’n tanden in zowel de dop als de fles gezet, dus ik heb het maar niet meer opgedronken.

Een poosje verderop zijn we naar een uitkijkpost gewandeld, helaas geen beestjes gezien, maar wel geweldig mooie landschappen.
Verder op de route stond er ineens een bordje met ‘cobra crossing’ maar ook die niet gezien. Wel nog een flink aantal hertjes, een flink aantal apen en een paar droogstaande watervallen gezien.

Uiteindelijk was het toch maar tijd om terug te gaan, ondanks het feit dat we nog geen olifant hadden gezien. Toen we eenmaal ’thuis’ waren hebben we even afgeschaft dat we in het totaal zo’n 400km hadden gemaakt die dag, wat best veel is op een scootertje, en waar mijn ondertussen houten kont het ook niet zo mee eens was. Maar ondanks dat geen moment spijt gehad, en een ontzettend fijne dag achter de rug!
De volgende dag was alweer m’n laatste in Ayutthaya. ’s Ochtends samen met JJ een rondje door het oude centrum gelopen en een aantal tempelruines gezien.

Toen ’s middags afscheid genomen van JJ en in de bus gestapt naar Sukhothai, want meer tempelruines. ’s Avonds laat daar volgens planning aangekomen. Ik had het hotel deze keer wel geboekt, omdat ik zo laat aankwam, maar toen ik in wou checken wisten ze van niets.. Bleek dat ik op de een of andere manier niet voor die nacht (de 10e), maar voor de 25e had geboekt. Dat was best wel stom. Gelukkig deden ze niet moeilijk en hadden ze nog meer dan genoeg plek, dus ik hoefde me toch nergens zorgen over te maken. Voor de verandering eens een keer geen hostel, maar een privékamer. Minder gezellig, maar ik kon niet echt hostels vinden in de buurt, en dit was ook wel even lekker voor de verandering.
De volgende ochtend op een van de gratis fietsen van het resort waar ik sliep naar het oude stadscentrum gefietst (althans, dat was het idee.. Bijna elke gratis fiets had of maar 1 trapper, of een lekke band, of geen werkende remmen, of een combinatie daarvan). Uiteindelijk gelukkig toch nog een acceptabele fiets weten te vinden, en daarmee dan maar naar het dichtstbijzijnde busstation gefietst. Aangekomen in het oude centrum een rondje gemaakt daar, langs alle vervallen tempels en alle Buddhas, maar de combinatie van veel te warm weer en veel te veel tempels gezien de afgelopen dagen maakte dat ik daar redelijk snel weer weg was.

Toen ik weer in het resort aangekomen was eventjes op adem gekomen, en toen in een bus naar Chiangmai gesprongen (vanwaar ik nu deze update typ). Op naar het volgende avontuur!