I don’t like it…

.. I love it love it love it, oh oh! 🎶- Flo Rida

Het avontuur is begonnen hoor! Bangkok here I am! ’s Middags met het vliegtuig aangekomen, de douane overleefd, en toen maar op naar m’n hostel. Althans, dat dacht ik toen.. Met de metro-achtige-unit naar bijna m’n hostel, en toen met de benenwagen het laatste stukje. Althans, dat dacht ik toen… Halverwege de wandeltocht heeft iemand me voor ‘only 30 Baht!’ (Ongeveer €0,75) een Tuk Tuk in weten te praten. Da’s namelijk afgerond precies gratis. Zelfs als het uiteindelijk 5x zo duur was geworden kostte het nog steeds bijna niets, en ik vond het de ervaring waard, dus ben maar achterin gestapt. Gaandeweg probeerde hij me allerlei tussenstops te laten maken (waar ik niet zo veel zin in had, dus toch maar afgeslagen), maar verder best een toffe ervaring. Nadat hij me de halve stad had laten zien, en ik uitstapte bij ’45 meter high Buddha’ ging het echter ineens mis. Het beeld, de bijbehorende tempel en bijbehorende omgeving waren mooi, niets mis mee, maar toen ik terugkwam op de plek waar ik afgezet was, zodat hij me eindelijk naar m’n hostel zou brengen was hij ineens foetsie. Nog 3 rondjes gelopen, maar hij was er echt niet meer…

Uiteindelijk dus het laatste stukje weer moeten lopen, en veeeeel later dan gepland aangekomen in het hostel (wat nog best even zoeken was). Maar goed, die trip overleefd, en op naar het volgende avontuur: mensen ontmoeten! Ik sliep nu voor het eerst op een slaapzaal, met in totaal 10 bedden, dus ik moest wel. Ongeveer een uurtje later zat ik met een Chinese en een Cambodjaanse ergens in Bangkok heerlijk te smikkelen van het verrukkelijke eten hier. Met chopsticks. Nou, ik werd me toch een portie uitgelachen door m’n metgezellen… Maarr, tegen de tijd dat m’n bordje bijna leeg was had ik het door! Uiteindelijk zelfs de Chinese nog verslagen in het met-stokjes-eten! 😛

’s Avonds in eerste instantie met m’n partners in crime van het diner en een Duitse, die ik ook in het hostel ontmoet heb wat gedronken in een barretje bij onze slaapplek.

(Wat is de sfeer in Bangkok toch heerlijk trouwens! M’n hostel ligt middenin een van de meest chaotische straten die ik ooit gezien heb. Overal standjes met eten, kleermakers, mensen die dingen verkopen langs de tafels, eettentjes, mensen, heerlijk! Bijna alle eettentjes hebben ook nog eens een live artiest die niet-Thaise muziek speelt (ook wel fijn).)

Toen de Aziatische dames uitgezwaaid (die gingen dansen in een club ergens) en samen met Nina (de Duitse) en 2 net ontmoette Zwitsers in de Reggaebar gaan zitten. Wederom live muziek, wederom heerlijke sfeer, wederom ontzettend gezellig!

Aan alle goeds moet helaas een eind komen, dus tegen de tijd dat ik omviel van de slaap toch maar richting het hostel teruggelopen, en daar uiteindelijk heerlijk geslapen.

(O gosh, dit wordt een laaaange update. Sorry mensen, d’r is gewoon te veel te beleven in Bangkok :P)

Gooooeeeeiiemorgen! Daar waren we weer! Lekker uitgeslapen, en toen was het toch echt tijd om wat te lunchen. Weer met Davy (de Cambodjaanse) en Lerain (de Chinese) op pad, achter ze aan een of ander achteraf steegje in (wat ik noooooit meer terug ga vinden, maar goed) en daar de lokale bevolking flink afgezet; m’n buikje volgebruncht en bijna een halve liter cola naar binnen gewerkt, voor een whopping total of… *tromgeroffel* 50 Baht! Bizar. Da’s ongeveer de prijs van een Honig-pakje. En dit is écht eten. En LEKKER! Ik heb nog 3x gevraagd of ze het drinken er wel bij had gerekend, en voelde me uiteindelijk bijna bezwaard, maar het klopte toch echt. Na de brunch nog even kort met de dames mee naar de Starbucks (want airco, je wil hier overdag gewoon niet over straat, je smelt waar je bij staat. Ik ben er van overtuigd dat ik al een paar cm lengte ben kwijtgeraakt door het smelten en ik snap nu ook waarom de mensen hier zo klein zijn), en daar in vogelvlucht van m’n Cambodjaanse maatje te horen gekregen wat ik allemaal mee moet gaan maken in Cambodja (en da’s best veel!), en de meest briljante tip voor een bijna-2-meter-lange-Europeaan gekregen voor goedkoop reizen en leven in Cambodja: “just act like a local.” Toch maar snel besloten dat “live like a local” haalbaarder zou zijn, maar ik zag het al helemaal voor me, ik as local Cambodjaan. Maar goed, uiteindelijk weer zelf d’r op uit getrokken, op naar Wat Pho! Wat? Pho! Wat Pho? Ja die! Wát een complex! Overal waar je kijkt fantastische boeddhistische gebouwen, torens en andere dingen. Braaf met z’n allen in de rij voor een tasje om je schoenen in te bewaren, omdat je in de tempel geen schoenen aan mag. En een boeddhistische monnik die na het bidden snel z’n iPhone 6 Plus weer onder z’n gewaad vandaan tovert. Daar een poos rondgelopen, en toen toch maar besloten wat te gaan eten.

Weer willekeurig in een restaurantje aangeschoven, weer het restaurantje opgelicht, en tussendoor in m’n steenkolenfrans gepraat met een ouder stelletje uit Frankrijk dat naast me kwam zitten. Uiteindelijk nog naar een Thais feest voor iets geweest, iemand had me namelijk beloofd dat er vuurwerk zou zijn, maar dat viel tegen. Volgens mij heb ik een ontzettend grappig optreden gezien, maar daar ben ik nog niet helemaal zeker van, aangezien m’n Thais nog niet heel betrouwbaar is, maar de mensen die het wel verstonden moesten lachen, dus vandaar. Speaking of which, het is echt bizar hoe goed ik me kan redden in het Thais als ik naar de wc moet! (Nee, niet echt, maar was wel handig geweest). 😛

Maar goed, daarna maar weer naar het hostel gegaan, en daar de hele rest van de avond gedaan over het zoeken naar een geschikte bus, en het boeken van m’n tripje van vandaag: een fietstour!

Fietstour om 10:00, dus dan ben je niet van plan om nog veel te beleven daarvoor. Maar toch. Ik geloof sinds vandaag ook in reïncarnatie. Er is namelijk geen andere uitleg mogelijk voor de rijstijl van de buschauffeur dan dat hij een gereïncarneerde rallycoureur is. Ik heb nog nooit zo hard gestuiterd in een bus. Maar goed, toen dus de fietstour. Ontzettend gaaf was dat! Door allerlei piepkleine straatjes heen racen, op plekken komen waar je geen enkele andere tourist ziet, en tussendoor ook nog gekke nieuwe dingen eten. Zo zijn we langs een van de sloppenwijken gegaan (waar halverwege een heel schattig klein Thais jongetje z’n handje op stak om ons allemaal een high-five te geven), naar een not-so-floating market (want het water stond te laag) waar we heerlijk local eten hebben gehad, en naar een van de grootste markten in Bangkok, compleet met alle soorten vlees (dood én levend) en fruit wat je je maar kan bedenken. Het was geweldig!

Nadat dat voorbij was via Chinatown naar het hostel gelopen, wat ook een ervaring op zich was. Ik smolt weer eens, dus voor ik het wist had ik een halve kokosnoot vol met kokosnootijs in m’n handen (HEERLIJK!) en daarmee dus chinezenstad getrotseerd.

Ik ben nog nooit zoveel volledig verkeerd gelopen als in de afgelopen paar dagen, maar ik heb me er geen moment aan geeegerd. Het is heerlijk om willekeurig rond te lopen hier, en steeds weer nieuwe dingen te zien en te ervaren. En om gewoon ergens te gaan zitten en mensen te kijken. Eke keer dat je kijkt zie je weer wat nieuws.
Lets keep the goodness coming!

(Ohja, stiekem hoop ik nog steeds dat ik Art Roijakkers tegenkom, die me vertelt dat ik mee mag doen aan Wie Is De Mol, en dat we dan allemaal gekke opdrachten moeten uitvoeren hier, daar is het namelijk echt een heerlijke stad voor ^^ En ik wil een TukTuk voor m’n verjaardag)